Wymiary: 19 x 25,5 cm
opisany na odwrociu czerwoną kredką: '215' oraz ołówkiem: 'Poz. kat. 285', papierowa nalepka depozytowa Muzeum Narodowego w Warszawie z numerami ze spuścizny po artyście: '232 [przekreślone] mak | 237'', na ramie papierowa nalepka depozytowa Muzeum Narodowego w Warszawie, papierowa nalepka aukcyjna oraz nalepka z opisem obrazu
Pochodzenie
spuścizna po artyście
kolekcja Kamilli Grocholskiej, Kraków
Kolekcja Sztuki Art-B
dom aukcyjny Agra-Art, marzec 2005
kolekcja prywatna, Polska
Literatura
Władysława Jaworska, Tadeusz Makowski. Życie i twórczość, Wrocław-Warszawa-Kraków 1964, s. 336, nr kat. 285
Biogram
Tadeusz Makowski jest jednym z najwybitniejszych artstów polskich 1 połowy XX wieku. Był malarzem, grafikiem i rysownikiem. W latach 1903-08 uczył się w Akademii krakowskiej u Józefa Unierzyskiego, Józefa Mehoffera i Jana Stanisławskiego; jednocześnie studiował filologię na Uniwersytecie Jagiellońskiem. W roku 1908, przez Monachium, wyjechał do Paryża, gdzie zamieszkał na stałe. Stamtąd wyjeżdżał na letnie sezony do Bretanii, Owerni oraz na południe Francji. Odbył też podróż artystyczną do Holandii i Belgii (1921). W Paryżu przyjaźnił się z wieloma znakomitymi malarzami, pisarzami oraz marszandami. Utrzymywał żywe kontakty z artystami polskimi przebywającymi we Francji i był prezesem paryskiego "Towarzystwa Artystów Polskich". Swoje prace wystawiał w kraju - w Krakowie i Warszawie (od 1907) i Lwowie (1910) oraz za granicą: w Paryżu, Barcelonie, Wiedniu, Budapeszcie i Amsterdamie. Malował kompozycje figuralne, pejzaże, martwe natury i portrety, zwłaszcza dzieci. Eksperymentując z malarstwem kubistycznym wypracował swój indywidualny styl. Formą, kolorem i światłem, a także pewną deformacją budował pełne liryzmu choć czasami nie pozbawione pewnej ironii czy drwiny kompozycje malarskie.
