Eugeniusz Zak (1884 Mogilno - 1926 Paryż), Kobieta z dzieckiem na brzegu jeziora, (ok. 1913 r.?)

olej, karton, tektura, 34,5 × 44 cm
sygn. l. d.: „Eug. Zak”

Wystawiany:
– „Eugeniusz Zak (1884–1926). Wystawa monograficzna, 18.12.2003–29.02.2004 r.”, Muzeum Narodowe w Warszawie
Reprodukowany:
– B. Brus-Malinowska, „Eugeniusz Zak 1884–1926”, Warszawa 2004, poz. 70, s. 102

„Trudno oddać za pomocą słów marzycielskie piękno, delikatny poetycki czar tych obrazów. Jesteśmy świadkami jakichś sielanek arkadyjskich, jakichś dolce far niente i sjest w krainie, której nie ma na mapie, wśród kwiatów i drzew, nie znanych w podręcznikach botaniki. Pośród wzgórz o liniach pieściwych i melodyjnych, nad zwierciadlaną wodą, półkolami wcinającymi się w ląd, spoczywają w niedbałych, leniwych postawach (…)”.
M. Wallis, Eugeniusz Zak, „Przegląd Współczesny” 1927, z. X-XI

„Pociągała mnie zawsze organiczność i miękkość linii i formy przy równoczesnej zdecydowanej architektonice układu (…) dać bryłę, określić ją formalnie i zamknąć, a równocześnie umieścić ją w atmosferze, rozlać na niej jak najbogatszą, nieuchwytną gamę tonów, otoczyć ją rytmiczną melodią światła i cienia, która jest równocześnie wartością barwną. Konstrukcja barwy – i to nie przez kontrasty, a bogactwo tonów – nierealny świat kolorystycznej wizji”.
S. Zahorska, Ostatni interview [z Zakiem], „Sztuki Piękne” 1925/1926, nr 12, s. 502–503