sygn. l.d.: A. Karpiński | 1954 | VII
na odwrocie nalepiona kartka z tekstem ręką artysty (czarną kredką): [...] | B Z Radomscy | Warszawa | [...]
♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).
Alfons Karpiński (Rozwadów, dziś dzielnica Stalowej Woli 1875 - Kraków 1961) w latach 1891-1899 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Floriana Cynka, Izydora Jabłońskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Leona Wyczółkowskiego, a następnie kształcił się jeszcze u Antona Ažbégo w Monachium (1903), u Kazimierza Pochwalskiego w Wiedniu, a od 1907 także w Paryżu. Podróżował do Włoch i Londynu. Stale mieszkał w Krakowie; związany z tamtejszym środowiskiem skupionym wokół „Zielonego Balonika” projektował dekoracje do przedstawień kabaretu. Należał do Tow. Artystów Polskich „Sztuka”, grupy „Zero”, był członkiem wiedeńskiego stowarzyszenia „Secesja” i krakowskiego TPSP. Uczestniczył w wielu wystawach w kraju i za granicą. W czasie I wojny światowej służył w armii austriackiej. Na bogatą twórczość artysty składają się wczesne sceny rodzajowe z podkrakowskiej wsi, pejzaże i portrety, wśród nich zwłaszcza portrety kobiece, które przyniosły mu szczególną popularność. Z czasem głównym – obok portretu – tematem jego obrazów stały się martwe natury z kwiatami, dekoracyjne kompozycje o stonowanej gamie barwnej. Artysta zajmował się także grafiką i ilustratorstwem.
