Karolina Kowalska (ur. 1978), Krwawy Księżyc z cyklu: Kalendarz Lunarny/ Lunar Calender; 2018/2021

fotografia, druk na papierze fotograficznym IMPRIME MNR260 Natural Rag; 100 x 100 cm
Ed. 1/3
Sygn., dat., opisana: KALENDARZ LUNARNY / 2018 / fotografia / 100 x 100 cm / 1 z serii 6 fotografii - krwawy księżyc / edycja 1/3
Praca wystawiana na wystawie indywidualnej KALENDARZ LUNARNY, w galerii Związku Polskich Artystów fotografików ZPAF w Krakowie, 2021

Artystka i projektantka graficzna. Jej realizacje mają charakter intermedialny, tworzy fotografie, wideo, obiekty, oraz instalacje site-specific, w których często wykorzystuje światło. Jest absolwentką Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1997–2002). Studiowała również w Hogeschool Gent na wydziale filmu i animacji. W 2006 została zaproszona do programu rezydencjalnego w Forum Stadtpark – Graz. W 2007 roku otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Od 2009 roku uczestniczy w programie Artist Pension Trust / Berlin. W 2010–2011 roku przebywała na rezydencji artystycznej w Location One w Nowym Jorku, organizowanej we współpracy z Instytutem Adama Mickiewicza. Jest laureatką stypendium artystycznego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Młoda Polska (2010). Jej prace znajdują się w kolekcji Muzeum Sztuki Współczesnej w Krakowie – MOCAK, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha, Bunkra Sztuki, Artist Pension Trust / Berlin Collection oraz w kolekcjach prywatnych.
Fotografie nawiązują do obserwacji faz Księżyca, jego ruchów orbitalnych wokół Ziemi. Widoczność Księżyca z Ziemi związana jest ze zjawiskami przyrodniczymi, załamywaniem się odbijanego przez Księżyc światła i oddziaływaniem sił grawitacyjnych pomiędzy Ziemią, Księżycem a Słońcem.
Pełny cykl księżycowy wyznacza pełny miesiąc kalendarzowy, a poszczególne fazy księżyca poszczególne tygodnie. Miesiąc synodyczny trwa około 29,5 doby. Księżyc jako zegar wyznacza pory przypływów i odpływów. Od nowiu do pełni wzrasta, następnie na trzy dni zamiera, po czym maleje aż do całkowitego zaniku — nowiu, który również trwa kolejne dni. Fazy Księżyca (kwadry) wynikają z różnego kąta oświetlenia Księżyca przez Słońce. Księżyc daje światło o wartości 0,1 — 0,3 luksa, w tropikach nawet 1 luks, podobnie jak świeczka. Gdy Księżyc jest widoczny nad linią horyzontu, wydaje się większy, niż gdy widzimy go wysoko na niebie. Jest to zjawisko iluzji księżycowej — złudzenie ludzkiego umysłu.
Wynika ono z różnicy postrzegania odległość do obiektów na niebie, które są nad nami oraz które znajdują się na horyzoncie. Kalendarz słoneczny z czasem zastąpił kalendarz księżycowy, ponieważ ten nie był spójny z cyklami pór roku. Dla Słowian kult lunarny pozostawał w bliskim związku z kultem solarnym. Jego symbolika związana była zarówno ze śmiertelnością jak umiejętnością odradzania się.