53,4 x 75,5cm - olej, płótno sygn. l.d.: Z. Andrychiewicz | 19[.]1
Zygmunt Andrychiewicz studia malarskie rozpoczął w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a w latach 1884-86, dzięki stypendium Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, kontynuował je pod kierunkiem W.Łuszczkiewicza i I.Jabłońskiego w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie. Stypendium to umożliwiło mu także pobyt w Paryżu w latach 1887-92 i dalszą naukę - w Académie Colarossi u G.Colina i w Académie Julian u A.W.Bougereau i T.Robert-Fleury’ego. Po powrocie do Warszawy zajmował się nauczaniem - wykładał w żeńskiej szkole malarstwa H.Tokarzewskiej, prowadził kursy rysunku dla kobiet we własnej pracowni. Był członkiem Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych i współzałożycielem spółki Zjednoczonych Artystów Malarzy, Rzeźbiarzy i Architektów. Brał wówczas udział w wielu wystawach, m.in. w latach 1889 i 1900 w paryskiej Wystawie Powszechnej. W latach 1899-1918 kilkakrotnie podróżował do Włoch i Francji; przez dłuższy czas przebywał w Paryżu, gdzie w 1906 uczęszczał do pracowni B.Constanta. W latach późniejszych mieszkał we wsi Małków nad Wartą, nadal wiele pracował, ale właściwie wycofał się z czynnego życia artystycznego. Mimo to w 1922 miał jeszcze indywidualną wystawę w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych, a w 1929 uczestniczył w Powszechnej Wystawie Krajowej w Poznaniu. Jego malarstwo utrzymane jest w konwencji akademickiego realizmu. Był przede wszystkim portrecistą; tworzył też sceny rodzajowe z życia wsi, malował pejzaże i martwe natury. We wcześniejszych obrazach artysty realistycznej formie towarzyszą często symboliczne, literackie treści (Na ciernistej drodze życia czy Ostatni przyjaciel).
Viimeksi katsotut
Kirjaudu sisään nähdäksesi kohdeluettelon
Suosikit
Kirjaudu sisään nähdäksesi kohdeluettelon