Zygmunt Piotrowicz, MYŚLIWY, 1894

63,0 x 43,3cm - olej, płótno dublowane sygn. l.d.: Z. PIOTROWICZ | 1894

 

Zygmunt Piotrowicz (Syrwidy na Żmudzi 1862 – Wilno 1956-57) początkowow uczęszczał do warszawskiej Klasy Rysunkowej Wojciecha Gersona, gdzie uczył się pod okiem Franciszka Ejsmonta. W 1881 roku wyjechał do Petersburga, gdzie dzięki stypendium hrabiny Przezdzieckiej, uczęszczał jako wolny słuchacz do tamtejszej akademii sztuk pięknych. W 1884 uzyskał srebrny medal za Studium konia, a w 1893 tytuł „nieklassnyj chudożnik".

Po śmierci ojca, przed 1897, objął wraz z braćmi majątek Syrwidy. Spędzał tu miesiące letnie i wiosenne zajmując się pracą na roli, na jesień i zimę przenosił się do swojej pracowni w Petersburgu. Od 1907 wykładał rysunek w petersburskiej miejskiej szkole ludowej. Po wybuchu rewolucji październikowej, wyjechał z Rosji i zamieszkał w Kownie. Początkowo uczył w tamtejszym gimnazjum, a od 1926 w szkole artystycznej. Około 1940 roku osiadł na stałe w Wilnie.

Od ok. 1885 malował pejzaże przedstawiające rodzinny krajobraz litewski, zwłaszcza żmudzkie pola, łąki, zaścianki, drogi, w których łączy realistyczne ujęcie tematu z lirycznym, niekiedy melancholinym nastrojem i subtelną tonacją barwną. W tym samym czasie tworzył także portrety, głównie chłopów, oraz obrazy rodzajowe związane z życiem wsi: Grzybobranie, Obóz, Gospodarstwo.

Obok głównego, "wiejskiego", nurtu jego twórczości powstawały prace o innych tematach, związanych z poszczególnymi etapami życia artysty. W latach 1885-97 Piotrowicz malował sceny myśliwskie: Zjazd na polowanie, Myśliwi w lesie i epizody z powstania listopadowego: Postrzelony. Po śmierci ojca, ok. 1897-1900, przedstawiał związane z problemem przemijania sceny rodzajowe, do których należą Pogorzelcy czy Na cmentarzu, oraz podejmował tematy religijne: Na drodze do Egiptu, Św. Antoni Pustelnik, Madonna. Po 1900 roku malował głównie sielankowe sceny rodzajowe, jak Idylla, a od ok. 1904roku sceny związane z legendami litewskimi, np. Duch leśny. W 1905, pod wrazeniem burzy rewolucyjnej, namalował symboliczny obraz Wicher, który car Mikołaj II zabronił wystawiać. Większość prac Piotrowicz zaginęła lub znajduje się w Rosji.

Był członkiem i jednym ze współzałożycieli Towarzystwa Artystów Petersburskich (od 1890) oraz powstałego w 1908 wśród kolonii polskich w Petersburgu Stowarzyszenia "Zachęta Sztuk Pięknych".

Brał udział w wystawach w Warszawie w TZSP 1886-87, 1891-95, 1899-1901, 1906-07, w Salonie Aleksandra Krywulta 1895, 1897, 1899, 1902 (wystawa indywidualna); w Krakowie w TPSP 1896, 1900, 1908; w Petersburgu 1890-92 (wystawy Pieredwiźników), 1894-95, 1897-99, 1901-02, 1904-05; w Moskwie 1895, w Kijowie 1900 i w Kownie 1925.

za Słownikiem artystów polskich i obcych w Polsce działających (tom VII)