Dukat, 1637, mennica Toruń; Aw: Popiersie króla w prawo...

miasto Toruń, Dukat, 1637, mennica Toruń; Aw: Popiersie króla w prawo, VLAD IIII REX POL ET SVE M D L R P; Rw: Herb Torunia, po bokach tarczy litery I - I (inicjały Jakuba Jacobsona), MONETA AVR CIVIT THORVNENSIS 1637; CNCT 1429 (R4), Dutkowski Złoto t.1 36 (R5), Fr. 58, H-Cz. 1782 (R4), Kaleniecki str. 236, Kop. 8296 (R5), Kurp. (1632–1648) 339 (R5), Tyszkiewicz 40 mk; złoto, 3.46 g; bardzo ładnie zachowany i rzadki.
W czasie panowania Władysława IV istniała zasada, by wybijać w mennicach jedynie monety złote i talarowe. Co prawda pojawiały się głosy (zarówno w sejmie jak i na komisjach) przedstawiające argumenty za produkcją monety drobnej, ale sejm z roku 1633 takiego projektu nie zatwierdził i utrzymano w mocy zakaz bicia niskich nominałów – trojaków, szóstaków i ortów. Prace były jednak chyba dość zaawansowane, o czym świadczyć może zachowana seria monet próbnych, dość monotonnych pod względem tematyki, datowana na rok 1635, obecnie znajdująca się w Ermitażu.
Panowanie Władysława IV to spokojny okres pracy mennicy w Toruniu, otwartej w 1629 roku. Ściśle trzymano się przepisów, wybijano więc tylko półtalary, talary i dukaty (oraz ich wielokrotności).
Dukaty toruńskie miały tę samą stopę co koronne, bite od czasów Zygmunta III, ich przeciętna waga wynosiła 3.5 g, przy złocie 23.5 karatowym. Z początku kurs ich wynosił 5 zł 15 gr a w latach 1640–1648 podniósł się na 6 złotych polskich, czyli na 2 talary.
Mennicą w Toruniu kierował Jakub Jacobson (inicjały I - I na rewersie), który jednocześnie był przełożonym mennicy bydgoskiej i gdańskiej. Umarł w roku 1639, a jego następcą został były wardajn mennicy w Kłodzku Melchior Schirmer, który oznaczał emitowane przez siebie monety literami MS.