W 1749 roku, po kilkudziesięcioletniej przerwie, minister Henryk Brühl postanowił ponownie wybijać szelągi polskie.
Decyzja była spowodowana brakiem na rynku monety zdawkowej, a jednocześnie hamowała napływ marnej jakości bilonowych szelągów z Prus.
Pierwsza próbna, testowa partia została wybita w Dreźnie i jak pisze Gumowski w "Gubin i jego mennice", "przesłane [szelągi] do Warszawy znalazły bardzo dobre przyjęcie wśród publiczności polskiej".
W następstwie otwarto mennice miedzianą tylko do bicia szelągów i groszy.
Rzadki pierwszy, próbny rok bicia.
Genialnie zachowany egzemplarz, potwierdzony najwyższą notą MS63.
Ważna historycznie moneta, ozdoba zbioru.
Kopicki 2025 R2.
