Szabla walońska, Europa Zachodnia, 2 poł. XVII w.

dł. szabli 950 mm, dł. głowni 815 mm, szer. głowni u nasady 38 mm, grubość grzbietu u nasady 6,5 mm, masa szabli 835 g

R ę k o j e ś ć zamknięta, oprawa żelazna. Jelec tarczowo-kabłąkowy, powstały przez połączenie okrągłych prętów sposobem typowo kowalskim. Kabłąki przedni i boczny połączone ze sobą prętem. Po stronie wewnętrznej tarczka z zamocowanym paluchem na kciuk. Tarczka zewnętrzna nieco większa, w kształcie serca. Obie tarczki z reliefową dekoracją. Trzon drewniany opleciony drutem lub sznurkiem i oklejony skórą. Tak powstały karbowania na wrzecionowatym trzonie. Głowica kulista, zanitowana trzpieniem głowni. G ł o w n i a stalowa, o znacznej krzywiźnie, obustronnie profilowana w jedną, sięgającą obosiecznego pióra z ością, bruzdę. Sztych w linii grzbietu. Na wysokości zastawy oba płazy z czernionymi przedstawieniami: prawy i lewy profil męski oraz panoplia.
pochodzenie: Dom aukcyjny Fischer, Szwajcaria 2002, p. 146
stan zachowania: 4+/4