II Rzeczpospolita Polska (1918–1939), Medal na pamiątkę XXII Pucharu Gordona Bennetta, 1934, projektu Stanisława Repety, Warszawa; Aw: Stylizowana, klęcząca postać kobieca, trzymająca wieniec, obok balon, z boków 19 - 34, na dole GORDON / BENNETT; Rw: Znak Aeroklubu Polskiego, z boków 23 - IX, RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ, niżej AEROKLUB / WARSZAWA; Strzałkowski 744 (R); brąz, 51.2 x 51.2 mm, 55.36 g; delikatnie przetarty, medal przyznawany był wszystkim uczestnikom zawodów. XXII balonowy Puchar Gordona Bennetta rozpoczął się 23 września 1934 roku w Warszawie. Aeroklub Polski był gospodarzem tych zawodów, ponieważ wcześniejszą edycję wygrała polska ekipa – Franciszek Hynek i Zbigniew Burzyński. W 1934 roku Polska była po raz pierwszy gospodarzem tych zawodów. W wzięło w nich udział 17 balonów z ośmiu krajów. Wśród zawodników znalazł się Ernest Demuter, który 15 raz wziął udział w zawodach. Zawody oficjalnie otwarto przed godziną 16, ale już od 6 rano załogi wraz z 2. Batalionem Balonowym napełniały balony gazem z warszawskiej gazowni. Zadaniem zawodników było przebycie jak największej odległości w linii prostej od miejsca startu do miejsca lądowania. Nie było to jednak takie proste, gdyż już w nocy załogi napotkały bardzo trudne warunki warunki pogodowe. Jedna z polskich ekip została zepchnięta na teren Finlandii, gdzie pękła powłoka balonu. Po awaryjnym lądowaniu w jeziorze, załoga dopłynęła do wysepki, na której zaopiekowała się nią miejscowa ludność. Zawody wygrała inna polska załoga, która pokonała odległość 1.333.50 km w niecałe 45 godzin. Podczas startu balonów wypuszczono także kilka tysięcy baloników w ramach zawodów balonikowych. Baloniki można było zakupić w cenie 50 groszy za sztukę, a każdy z nich, poza kartką LOPP, miał dołączone dane osoby wysyłającej i adres zwrotny. W październiku odesłano 637 kart, w tym dwie z terenu ZSRR. Najlepszy balonik przebył 1034 km w linii prostej.
