Deutsche Ostlandsiedlung v. 11. -19. Jahrh., Mapa powstała jako kartograficzne przedstawienie tez zawartych w książce Christofa Silbermanna: Vom deutschen Volks- und Kulturboden und von deutscher Kulturarbeit im Osten und Südosten Europas, München (1932). Czas jej powstania zadaje kłam twierdzeniom, że Niemcy prace nad Generalnym Planem Wschodnim rozpoczęli dopiero po wrześniu 1939 r. Plan terytorialny Tysiącletniej Rzeszy był gotowy wiele lat wcześniej. Niemcom za Hitlera pozostało jedynie koncepcję wprowadzić w życie. Jako taka jest publikacją protonazistowską. Drukowano ją dla szkół w olbrzymich nakładach. Stała się rzadka, a nawet bardzo rzadka, kiedy po 1945 r. nowe Niemcy wstydliwie usuwały podobne świadectwa własnej historii ze szkół. Wym.: 1100x850 mm; naddarcia na marginesach, miejscowe podklejenie, ponadto stan bdb.;
Mapa opowiadała o tym, co się stało w okresie upadku Cesarstwa Rzymskiego z niemieckością na wschodzie, o jej wycofywaniu się za linie rzek Soławy i Łaby, o odzyskaniu dzięki kulturze i ciężkiej pracy części utraconego przez Germanów terytorium pokrywającego się z granicami I Rzeszy, o powstaniu niemieckiego obszaru kulturowego poza jej granicami (Łotwa, Estonia, Pomorze Gdańskie, Wielkopolska, Czechy) i wytyczyła dwie granice, które Niemcy winny ponownie osiągnąć. Pierwsza to zasięg niemieckiego prawa, a druga to zasięg języka niemieckiego. Od jeziora Ładoga przez Woroneż do Morza Czarnego. Świadectwo degeneracji niemieckiej nauki historii, jako intelektualne uzasadnienie ludobójstwa dokonywanego przez Niemców w XX wieku.