Wikentij Trofimov (1878-1956), Dziewczyna z gołębiem

olej na płycie, wymiary 32cmx32cm, z ramą 55cmx53 cm, sygn. l.d.W.T 45

W 1932 rodzina Trofimowów przeniosła się do Moskwy. Tam Trofimow malował w heroicznej skali, w tym zdobiony sufit głównej klatki schodowej w Domu Armii Radzieckiej, zdobione sufity Białej Sali Mossowieta i Muzeum Architektury Szczuszewa itp. Pod koniec lat 30. rodzina przeniosła się do Zagorska. Tam Trofimow wraz ze swoim synem Ignatym, który został zaproszony jako dyrektor generalny i konserwator architektury, brał udział w bardzo skomplikowanych i ważnych pracach konserwatorskich w Ławrze Troitse-Sergiyeva. Vikentii Trofimov stworzył artystyczne rekonstrukcje pomników Ławry Troitse-Sergiyeva na podstawie rysunków roboczych wykonanych przez jego syna. Jego rekonstrukcje obejmują "Kościół Ducha Świętego i Katedra Trójcy Świętej. Widok perspektywiczny na wschód"; „Kościół Ducha Świętego. Widok perspektywiczny na południowy-zachód”; " Oddziały szpitalne i kościół Zosima i Savvaty. Widok perspektywiczny na południowy wschód”; „Refektarz. Widok perspektywiczny północno-wschodni”; „Refektarz. Przekrój według osi wschód-zachód” i inne; zostały one opublikowane w książce napisanej przez jego syna Wikentija Trofimowa nie zaprzestał malowania sztalugowego i stale brał udział w wystawach sztuki. 23 sierpnia 1955 r. zaprezentował wystawę indywidualną w Zagorskie Muzeum Konserwatorskie. Zaprezentowano wszystkie jego arcydzieła, od najwcześniejszych prac po najnowsze szkice. Główną część wystawy stanowiły obrazy poświęcone Ławrze Trojce-Sergijewej. Katalog został wydany z adnotacją, że „akwarele mogą służyć jako dokumenty dla przyszłego badacza architektury staroruskiej, tak dokładnie dopracowano każdy szczegół”. Widok perspektywiczny na południowy wschód”; „Refektarz. Widok perspektywiczny północno-wschodni”; „Refektarz. Przekrój według osi wschód-zachód” i inne; zostały one opublikowane w książce napisanej przez jego syna Wikentija Trofimowa nie zaprzestał malowania sztalugowego i stale brał udział w wystawach sztuki. 23 sierpnia 1955 r. zaprezentował wystawę indywidualną w Zagorskie Muzeum Konserwatorskie. Zaprezentowano wszystkie jego arcydzieła, od najwcześniejszych prac po najnowsze szkice. Główną część wystawy stanowiły obrazy poświęcone Ławrze Trojce-Sergijewej. Katalog został wydany z adnotacją, że „akwarele mogą służyć jako dokumenty dla przyszłego badacza architektury staroruskiej, tak dokładnie dopracowano każdy szczegół”. Widok perspektywiczny na południowy wschód”; „Refektarz. Widok perspektywiczny północno-wschodni”; „Refektarz. Przekrój według osi wschód-zachód” i inne; zostały one opublikowane w książce napisanej przez jego syna Wikentija Trofimowa nie zaprzestał malowania sztalugowego i stale brał udział w wystawach sztuki. 23 sierpnia 1955 r. zaprezentował wystawę indywidualną w Zagorskie Muzeum Konserwatorskie. Zaprezentowano wszystkie jego arcydzieła, od najwcześniejszych prac po najnowsze szkice. Główną część wystawy stanowiły obrazy poświęcone Ławrze Trojce-Sergijewej. Katalog został wydany z adnotacją, że „akwarele mogą służyć jako dokumenty dla przyszłego badacza architektury staroruskiej, tak dokładnie dopracowano każdy szczegół”. t zaprzestał malowania sztalugowego i stale brał udział w wystawach sztuki. 23 sierpnia 1955 r. zaprezentował indywidualną wystawę w Zagorskim Muzeum Zachowawczym. Zaprezentowano wszystkie jego arcydzieła, od najwcześniejszych prac po najnowsze szkice. Główną część wystawy stanowiły obrazy poświęcone Ławrze Troitse-Sergiyeva. Katalog został wydany z komentarzem, że "akwarele mogą służyć jako dokumenty przyszłego badacza architektury staroruskiej, tak precyzyjnie dopracowany jest każdy szczegół". t zaprzestał malowania sztalugowego i stale brał udział w wystawach sztuki. 23 sierpnia 1955 r. zaprezentował indywidualną wystawę w Zagorskim Muzeum Zachowawczym. Zaprezentowano wszystkie jego arcydzieła, od najwcześniejszych prac po najnowsze szkice. Główną część wystawy stanowiły obrazy poświęcone Ławrze Troitse-Sergiyeva. Katalog został wydany z komentarzem, że "akwarele mogą służyć jako dokumenty przyszłego badacza architektury staroruskiej, tak precyzyjnie dopracowany jest każdy szczegół".