Wymiary: 80 x 44,5 cm
sygnowany, datowany i opisany l.g.: 'S. Grabowski | Paris | 1927'
na krośnie malarskim trudno czytelne opisy oraz papierowa nalepka wystawowa Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
Wystawiany
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, Warszawa, okres międzywojenny
Biogram
Po pierwszych naukach malarstwa w Rosji i w Warszawie, artysta wyjechał w 1926 z młodą żoną Nadieżdą Wandą Chodasiewicz-Grabowską (później Nadia Leger) do Paryża aby uczyć się w pracowniach Fernanda Legera i Amédée Ozenfant w Academie Moderne. Pozostał we Francji aż do przedwczesnej śmieci. Twórczość Grabowskiego rozwijała się i ustalała w stałym kontakcie ze współczesnym malarstwem francuskim. Artysta ulegał wielu wpływom, potrafił jednak nadać swym pracom piętno własnego stylu, stworzyć sobie własny świat, usytuowany gdzieś na granicy realności i poetyckiej wizji. Kształt ostateczny jego prac, ich kolorystyka uzależnione były w dużym stopniu od nastroju, stanu ducha artysty, który przystępował do pracy zawsze pobudzony emocjonalnie, nigdy obojętnie. Pod koniec życia udzielał w swoim paryskim mieszkaniu gościny Mieczysławowi Janikowskiemu. Stanisław Grabowski jest jednym z tych wybitnych malarzy, których twórczość nie jest jeszcze w pełni doceniona w dorobku polskiego malarstwa 1 połowy XX wieku. Artysta niemal całe życie mieszkał i tworzył we Francji. W wieku 25 lat wraz z żoną także malarką, Nadią Chodasiewicz, wyjechał na studia artystyczne do Paryża, gdzie oboje studiowali w Academie Moderne u Legera i Amédée Ozenfanta. Małżeństwo nie przetrwało próby czasu i wkrótce Nadia została żoną Ferdynanda Legera. W tym okresie artysta zaprzyjaźnił się z Henrykiem Haydenem. Po wojnie, którą spędził w południowej Francji, powrócił do Paryża, gdzie zamieszkał w słynnym domu - ruderze na Passage Danzig la Ruche, gdzie mieściły się wcześniej pracownie m.in. Chagalla, Soutine'a, Kandinsky'ego. Pejzaż był głównym tematem jego zainteresowań malarskich. Początkowo malował przesycone barwą krajobrazy prowansalskie, później, forma nabrała drapieżności i ekspresji, a koloryt stał się ciemniejszy. Malował także martwe natury i sceny we wnętrzach. Wystawiał przede wszystkim na salonach w Paryżu. Profesor Władysława Jaworska pisała o jego twórczości: "W jego malarstwie pojawiały się często różnorodne tendencje artystyczne, powracające niejednokrotnie i w późniejszych okresach, podporządkowane jednak zawsze osobistej wizji artystycznej."
