Jacek MALCZEWSKI (1854-1929), „Studium czterech kobiecych postaci i główki putta”

akwarela, pióro, papier naklejony na tekturę, 21 x 34,5 cm,
sygn. oł. l.d.: J. Malczewski.
Na odwrocie okrągła pieczęć: Ze zbiorów Marii Malczewskiej, oraz owalny stempel: Pracownia art. rzeźb. Pozłotnicza / Aleksandra Olecha / Kraków, Rynek Klep. 14.

Wybitny polski malarz, uczeń krakowskiej SSP w pracowniach W. Łuszczkiewicza, F. Szynalewskiego, H. Grabińskiego, a nieco później Jana Matejki. Studia kontynuował w Ecole des Beaux-Art w Paryżu (1876-1877). W 1879 miał już własną pracownię w Krakowie. W 1884 jako rysownik brał udział w ekspedycji archeologicznej Karola Lanckorońskiego do Azji Mniejszej. Lata 1885-1886 spędził w Monachium. Kilkakrotnie podróżował do Włoch. W latach 1896-1900 i 1910 -1921 był profesorem krakowskiej ASP, a jej rektorem w latach 1912-1914. Był członkiem-założycielem TAP „Sztuka”. W latach 1905-1908 działał w dyrekcji krakowskiego TPSP. Pierwsze lata wojny spędził w Wiedniu, od 1916 mieszkał na stałe w Krakowie. W początkowej fazie twórczości Malczewski nawiązywał do tematyki patriotyczno-martyrologicznej, okres „sybirski” otwiera inspirowana utworem Słowackiego „Śmierć Elenai”. Po powrocie z Monachium rozpoczyna się okres dojrzałego symbolizmu, artystę poza problematyką losu ojczyzny interesuje los ludzki, znaczenie sztuki, tajemnice egzystencji. Wywodzącym się z mitologii symbolom artysta nadawał indywidualne piętno, niejednokrotnie wiążąc je z polską tradycją. Osobną grupę stanowią portrety. Artysta malował członków rodziny, przyjaciół, znajomych. Poza konwencjonalnymi ujęciami często malował portrety z kompozycją symboliczną w tle. Do najciekawszych portretów symbolicznych należą podobizny zaprzyjaźnionych z artystą osób związanych ze światem sztuki.