Dykcyonarz roślinny, w którym podług układu Linneusza są opisane rośliny nietylko kraiowe dzikie, pożyteczne, albo szkodliwe
[...] i cudzoziemskie [...], albo z ktorych mamy lekarstwa, korzenie, farby, [...] albo ktore jakowa nadzwyczaynosc w sobie maia [...] z poprzedzaiącym wykładem słów botanicznych, i kilkokrotnym na końcu regestrem. T. 3-ci (z 3-ech). (Wyd. 1). Warszawa 1788. W Drukarni J. K. Mci y Rzeczypospolitey u XX. Scholarum Piarum. 8, k. [2], s. 192, k. [38], winiety w drzeworycie, opr. pł. z epoki.
(Estr. T. 19). Praca zawiera opisy roślin (ponad 1500 gatunków w porządku alfabetycznym); w tomie 3-cim zawarto terminy od "Ranunculus (Jaskier)" do "Zinnia Multiflora", tu również zamieszczono tzw. regestry (np. nazw roślin łacińskich czy polskich) oraz linneuszowską systematykę roślin i sposób jej używania. O popularności tej pracy świadczą cztery wydania, zaś o uznaniu - pozytywne opinie takich znakomitości, jak np. Stanisława Bonifacego Jundziłła, Antoniego Andrzejewskiego, czy z późniejszych, Józefa Rostafińskiego, który ocenił książkę, jako dzieło „na swój czas znakomite". Jan Krzysztof Kluk (1739-1796), polski przyrodnik i ksiądz katolicki. Pieczęcie: "Ze zbioru Jana Sas Zubrzyckiego" oraz "Onufry Hoszowski". Ślady niew. zawilg. (miejscami mocnych), opr. płócienna, czerwony szyldzik na grzbiecie (tylna okladka mocniej zawilgocona).
Viimeksi katsotut
Kirjaudu sisään nähdäksesi kohdeluettelon
Suosikit
Kirjaudu sisään nähdäksesi kohdeluettelon