PTASZYCKA ANNA Przestrzenie zielone w miastach

Poznań 1950, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, s. 227, form. 17,5 x 24,5, oprawa broszurowa wydawnicza, zabrudzenia okładki, przetarcie grzbietu. 

Z przedmowy:  "Szukanie dróg do przywrócenia równowagi w życiu człowieka -— równowagi w jego stosunku do przyrody i w jego rozwoju indywidualnym i społecznym na jej tle — oto cel tej pracy. Najdawniejsze osiedla ludzkie o charakterze rolniczym, organizacja pracy gospodarczej utrzymywały człowieka w ciągłej i najbliższej łączności z otaczającym środowiskiem przyrody. Skupianie sią ludności w osiedlach o typie miejskim, tworzenie sią warstwy społecznej mieszczan siwa, zajętego handlem, rzemiosłem i usługami, wprowadza stosunek ten na inne tory. Miasta szybko rosną w przestrzeni i liczbie zaludnienia. Już świat antyczny znał miasta — olbrzymy z milionem ludności. A już ostatni okres cywilizacji technicznej oraz bezwzględnej, a jednocześnie bezplanowej, w stosunku do jednostki ludzkiej i do przyrody, gospodarki kapitalistycznej od połowy wieku XVIII tworzy w Europie i w innych częściach świata setki miast wielkich, znacznie przekraczających 100.000 ludności oraz dziesiątki miast wielomilionowych. W tych właśnie środowiskach następuje daleko idąca degeneracja biologiczna i psychiczna człowieka. I tu również jako zdrowa reakcja przeciwko rozszerzającemu się złu powstają nowoczesne prądy zbliżenia mieszkańca miasta i mieszkańca osiedla do przyrody oraz zdecydowana dążność do wprowadzenia elementów przyrody — słońca, światła, powietrza i zieloności do jego życia codziennego."
"Krajobraz większej części Polski dzięki nieracjonalnej, bezplanowej kapitalistycznej gospodarce w przeszłości przedstawia obecnie żałosny obraz wylesień i dewastacji zielem wysokiej i niskiej. Zjawisko to dotyczy również większości miast w Polsce, zwłaszcza miast przemysłowych. Rozmieszczenie skąpej ilości zieleni w naszych miastach oraz stan jej utrzymania jest niejednokrotnie zaprzeczeniem racjonalności gospodarczej; nie spełnia również w większości wypadków minimalnych postulatów społecznych w zakresie warunków pracy, potrzeb zdrowotności świata pracy, wychowania dzieci i młodzieży, wypoczynku oraz warunków estetycznych osiedli. Trzyletni plan odbudowy gospodarczej oraz sześcioletni plan rozwoju i przebudowy gospodarczej Polski, który ma zbudować fundamenty socjalizmu w Polsce, polega na niezwykle szybkim rozwoju sił wytwórczych na terenie całego kraju. Temu procesowi będzie towarzyszył uwarunkowany nim rozwój osiedli, w których planowane przestrzenie zielone winny zaspakajać potrzeby społeczno-gospodarcze i kulturalne ludzi pracy, winny być własnością społeczną."