[MICKIEWICZ Adam] - Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego. Wydanie drugie [właściwie 3]. Paryż 1833. oraz Maximes de guerre de Napoleon, 1830.

2 pozycje w 1 wol.

1. [MICKIEWICZ Adam]. Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego. Wydanie drugie [właściwie 3]. Paryż 1833. Nakładem Hektora Bossange i Spółki. str. 128, winiety.

Litr.: Aleksander Semkowicz, Bibliografia utworów Adama Mickiewicza - Warszawa, 1958, pozycja 427.

Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego – utwór poetycki, broszura publicystyczna o charakterze politycznym napisana przez Adama Mickiewicza i wydana w grudniu 1832 roku w Paryżu. Utwór powstał w najbardziej płodnym literacko okresie życia Mickiewicza, krótko po upadku powstania listopadowego, tuż po napisaniu Dziadów części III, a bezpośrednio przed powstaniem Pana Tadeusza.  Księgi w swojej formie przypominają przypowieści ewangeliczne, co jest celowym zabiegiem autora. Pod względem gatunku literackiego zalicza się je do literatury apokryficznej. Niemniej w swoim przesłaniu są utworem publicystycznym związanym z sytuacją Polaków u zarania Wielkiej Emigracji.  Księgi były skierowane szczególnie do emigrantów po klęsce powstania listopadowego. Mickiewicz wyraża swoją opinię o politycznych sporach emigracji polskiej, które, jego zdaniem, stanowią zagrożenie dla poczucia jedności narodowej. Zwracał się do emigracji o zgodę i gotowość do działania. Księgi stanowią jeden z fundamentów polskiego mesjanizmu, gdyż Polska, jak pisze autor, przetrwała w ideałach wiary chrześcijańskiej i pragnieniu wolności; ma więc jego zdaniem, rolę odkupicielską. Jej rozbiory porównuje do męki Jezusa Chrystusa, a jej wyzwolenie do zmartwychwstania.

Nieczęste

2. [Napoleon Bonaparte] Maximes de guerre de Napoleon. Paris 1830. Chez Anselin, libraire pour l'art militaire. str. [4], 188; 11cm.

Wojenne maksymy Napoleona.