"W wyniku wojny zmieniła się nasza pozycja geopolityczna nasza narodowa struktura nasz układ społeczny. I dokonały się w całym świecie wielkie i głębokie zmiany..."
Gdy współcześnie przywołuje się postać Stanisława Grabskiego, to zazwyczaj jako kontrowersyjnego polityka. Przesłania to jego osiągnięcia jako ekonomisty, który zostawił po sobie wiele ciekawych i wciąż aktualnych prac. Pamięta się go najczęściej jako głównego negocjatora traktatu pokojowego z Rosją bolszewicką, a znacznie rzadziej jako profesora ekonomii na Uniwersytecie Lwowskim, Uniwersytecie Jagiellońskim, Uniwersytecie Warszawskim i Akademii Rolniczej w Dublanach.
Negował teorię homo oeconomicus, wskazując, że żadna ludzka jednostka nie kieruje się w swoim życiu zasadą najwyższej wydajności. Podważał też teorię użyteczności krańcowej, wskazując, że wartość dóbr jest często kształtowana przez doświadczenie społeczne. Kapitalizm uznawał za najbardziej efektywny ustrój ekonomiczny, ale negatywnie oceniał tzw. kapitalizm bierny, polegający głównie na konsumowaniu dóbr wyprodukowanych przez innych. Uważał, że Polska powinna dążyć do kapitalizmu czynnego, czyli do aktywnej wymiany dóbr na rynkach międzynarodowych. Chciał, by Polska była silną, niezależną gospodarką. Postulował wspieranie przez państwo klasy średniej, by łagodzić rozwarstwienie majątkowe i zapewniać stabilność społeczną.
Wydawnictwo: Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa, 1946
Format: 210 x 145 mm, 100s.
Oprawa miękka, oryginalna.
Stan bardzo dobry.
