DUDA JERZY Odrodzony Rycerski Zakon Bibliofilski w Krakowie w latach 1992-2020 w ilustrowanej relacji Wielkiego Mistrza

tom I. Lata 1992-2007, s. 146, wym. 21 x 29,5, oprawa broszurowa ze skrzydełkami. 

Rycerski Zakon Bibliofilski z Kapitułą Orderu Białego Kruka w Krakowie rozpoczął swoją działalność 13 lutego 1930 r. Jego pomysłodawcą był Kazimierz Wojciech Witkiewicz (1880-1973), prezes Towarzystwa Przyjaciół Książki i późniejszy dyrektor Muzeum Przemysłu Artystycznego w Krakowie. Czytelnia Muzeum, wraz z biblioteką oraz gabinetem Witkiewicza stały się siedzibą Rycerzy Książki. Opracował on hierarchię godności, tytulaturę, ceremoniał, a także zaprojektował wszystkie warianty Orderu Białego Kruka. Zakon w okresie międzywojennym aktywnie działał na rzecz bibliofilstwa w kraju i na świecie. Wraz z nadejściem II wojny światowej bibliofile zrzeszeni w Zakonie musieli zaprzestać dotychczasowych form intensywnej aktywności. Był to czas prowadzenia działalności konspiracyjnej. Niestety również czasy powojenne nie były łaskawe dla Zakonu. Nowe władze niechętnie patrzyły na elitarny charakter organizacji. Z tego powodu 1963 roku Kazimierz Witkiewicz zdecydował się zawiesić działalność Kapituły Orła Białego. 

27 czerwca 1992 roku Kapituła Orderu Białego Kruka została ponownie odkryta przez Tadeusza Eugeniusza Witkiewicza, syna Kazimierza, oraz jego żonę – Urszulę Walerię, z domu Dylską. Oficjalne otwarcie działalności nastąpiło 4 marca 1993 r. podczas Uroczystości Wręczania Patentów Członkom Kapituły Orderu Białego Kruka w Krakowie. Siedzibą Zakonu, czyli Gniazdem Białego Kruka, pozostało mieszkanie przy ul. Smoleńsk 9.

Wielkim Mistrzem został Tadeusz Witkiewicz, a po jego śmierci 23 września 2001 r. kontynuatorem dzieła Kazimierza Witkiewicza mianowano 15 listopada 2001 r. Kanclerza Zakonu dr inż. Jerzego Dudę. Współcześnie członkowie Odrodzonej Kapituły prowadzonymi przez siebie działaniami starają się upowszechniać miłość do ksiąg rozsławiać imię Zakonu w Krakowie oraz poza jego granicami. Przebiega to dwutorowo: z jednej strony od 1992 r. odbywają się zmyszenia, podczas których nadawane są patenty, wspominani zmarli bibliofile, a osobistości ze świata kultury i nauki wygłaszają prelekcje, natomiast z drugiej stowarzyszenie stara się wyjść na zewnątrz, uchylić trochę rąbka tajemnicy, który otacza ich poczynania.