XIX/XX Wiek Ikona Najświętszej Maryi Panny „Płonący Krzew”

Koniec XIX – początek XX wieku.Rozmiar:długość - 22,3 cm; szerokość - 17,3 cm, wysokość - 1,4 cm.W środkowej części Obraz Matki Bożej zamknięty jest w ośmioramiennej gwieździe utworzonej z dwóch czworokątów – zielonego i czerwonego (kolor niepłonącego krzewu, w którym Bóg ukazał się Mojżeszowi oraz płomienia, który go ogarnął). Co więcej, sam symbol ośmioramiennej gwiazdy jest związany z tajemnicą Dziewicy: przyjmując Boskie Dzieciątko do swego łona, „nie spłonęła”, nie umarła fizycznie, o czym ostrzegają słowa biblijnej Księgi Wyjścia: „człowiek nie może Mnie (Boga) widzieć i pozostać przy życiu”. Wokół ośmioramiennej gwiazdy znajdują się twarze aniołów przedstawiające nagłe kłopoty, przed którymi chroni Matka Boża: przed pożarami i podpaleniami domów; od płomieni gniewu Pana i nagłych kłopotów spowodowanych jego gniewem; przed gniewem władz i innych; od ognistej pasji wywołanej przez demony marnotrawne, aby ocalić rodzinę. Po obu stronach znajdują się wizerunki czterech Świętych, odpowiadające każdej z sytuacji, w jakich w ciągu swojego życia cierpieli lub pomagali na Chwałę Bożą.Wizerunek Najświętszej Maryi Panny z Dzieciątkiem pod względem umiejscowienia i proporcji najbliższy jest tytułowej ikonie klasztoru Sołowieckiego z XVI wieku, wykonanej na desce. Podstawa drewniana wykonana jest z jednego kawałka, gładko struganego strugarką, lakierowana odwrotnie. Brakuje pinu. Rysowane pola. Na chipach widoczna jest baza klejąca typu gesso. Początkowo ikona była malowana temprą (farbą na bazie żółtka jaja), jednak podczas renowacji użyto farby olejnej. Z tyłu w górnej części znajdują się trzy otwory do mocowania ikony.Brak: obowiązkowe atrybuty religijne, podpis mistrza.Jest to rodzaj ikony domu rękodzielniczego – talizman.