GOTTLIEB, LEOPOLD. Pojenie spragnionego, okres międzywojenny; w dole odręczna sygn. autora; chromolit., st. bdb.; wym.: 300x405 mm; bez tyt.;
Leopold Gottlieb (1879-1934) – polski malarz. Najmłodszy brat malarza Maurycego. W latach 1896-1902 studiował w krakowskiej ASP u Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza. W 1904 r. zamieszkał na stałe w Paryżu. Był pomysłodawcą powstania w 1905 r. krakowskiej Grupy Pięciu, z którą wystawiał swoje prace w Krakowie, Lwowie, Wiedniu, Berlinie i Warszawie. W 1912 r. Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych we Lwowie zorganizowało pierwszą indywidualną wystawę twórczości Leopolda Gottlieba. W 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich, służył w tzw. Pułku Piłsudskiego (od połowy 1915 r. walczył w 5 pułku piechoty I Brygady legionów, dowodzonej przez Józefa Piłsudskiego). Zajmował się wtedy m.in. dokumentacją rysunkową wojskowego życia będąc malarzem urzędowym w stopniu tytularnego chorążego. Wykonał wówczas ponad tysiąc portretów żołnierzy i oficerów, malował sceny militarne oraz z codziennego życia Legionistów, tworzył również grafiki i litografie. Zob. LEGIONY – GOTTLIEB Leopold, dział I – Teki Graficzne.
