Jan Lebenstein (1930 Brześć Litewski - 1999 Kraków), Nue, 1969

pastel, papier, 58 x 45 cm w świetle passe-partout, sygnowany l.d.: 'Lebenstein 69 "Nue"'



Był jednym z największych malarzy polskich II połowy XX wieku. Studiował w warszawskiej ASP w pracowni A. Nachta–Samborskiego. Debiutował na wystawie „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale w 1955 r. Od połowy lat 50. krystalizowała się powoli Figura osiowa – emblemat jego malarstwa. Jesienią 1959 roku jego Figury osiowe zostały pokazane na I Biennale w Paryżu, zainicjowanym przez ówczesnego ministra kultury André Malraux. Lebenstein otrzymał główną nagrodę Biennale i w 1961 roku miał wielką monograficzną wystawę w Musée d’Art moderne de la Ville de Paris. Od 1960 roku zamieszkał w Paryżu na stałe. Lata 60., a szczególnie wczesne, to wielki międzynarodowy sukces młodego polskiego malarza. Jego obrazy znajdujemy na najważniejszych wystawach europejskich, w prywatnych kolekcjach amerykańskich, a także m.in. w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. W tym okresie Lebenstein zawarł bliskie przyjaźnie z Konstantym A. Jeleńskim, Aleksandrem Watem, Mary McCarthy, Romainem Gary, Jean Seberg, Jeanem Cassou. W kolejnych latach tematy czerpał z literatury starożytnej, mitologii, Biblii. Stworzył cykl poświęcony wyobrażeniom prehistorycznych zwierząt. Związany był ze środowiskiem paryskiej „Kultury”, m.in. ilustrował wydawane tam opowiadania G. Herlinga-Grudzińskiego i „Folwark zwierzęcy” G. Orwella. Uhonorowany wieloma nagrodami, w tym: Grand Prix de la Ville Paris (1959 r.). Nagrodą Fundacji A. Jurzykowskiego (Nowy Jork, 1976 r.), Nagrodą im. J. Cybisa (1987 r.).